ජීවිතය අර්ථවත් රස්තියාදුවක් විය.

ද අයියලා

ළමායි ඔන්න ඉතින් පොඩි රස්තියාදුවකට ආව. මම හය වසරේ ඉදන් 11ට වෙනකල් ගිය ඉස්කෝලේ ගොඩක් කාලෙකින් මුලින්ම පටන් ගත්තේ  අපෙන් කියල මම කියල තියනවනේ. ඉතින් අපි තමයි ද අයියලා. අපිට උඩින් තව අයියල සෙට් එකක් හිටියට අපි දෙගොල්ලෝ එකට ඉස්කෝලෙට ආව නිසා අපි දෙගොල්ලෝ අයියා පාට් දැම්මේ එකතු වෙලා. සහෝදර පේ‍්‍රමෙක මහත ලෝකෙටම පෙන්නපු සෙට් එකක් අපි.
අපිට ලොකුවටම අයියා පාර්ට් දාන්න තඩි අවස්ථාවක් පාසල් මාතාව විසින් අපිට උදා කරල දුන්න ඔං. එයා අපිට අයිය පාර්ට් දාන්න කියල පුංච් මල්ලිලා නංගිලා ටිකක් ඉස්කෝලෙට ගත්ත. නංගිලානම් ඉතිං ඒ කාලේ අදාලම නෑ. මල්ලිලාට තමයි ඉතිං අයියලා පාර්ට් දැම්මේ. වැරදි විදිහට තිතන්න එපා යකූ.. එකට කියන්නේ සහෝදර පාට් කියල.
දැන් ඉතිං මල්ලිලා සෙට් එකම හොස්ටල්නේ ඉන්නේ. අපි ඉතිං ටිකක් උඩින් තමයි යන්නේ. ඇයි ඉතිං මුං ටික මෙලෝ හසරක් දන්නේ නෑනේ ඉස්කෝලේ ගැන. පාර්ට් එක දාගෙන ඉන්න පුළුවන් වෙලාවේ උපරිම ප‍්‍රයෝජන ගන්න එපැයි. ආය කින්ඩියට හිනාවෙනවා. අයුතු ප‍්‍රයෝජන නෙමේ බොලව්. ඔන්න ඉතිං රස්තියාදුවට සෙට් වෙන සෙට් එක ඉන්නවා. වසරේ පොඩිම පාවාදීම කරන්න යන්නේ  ඕං. හිරාන් ජසින්ත නොහොත් ජසියා. මනොජ් ධනුෂ්ක නොහොත් චමියා. කසුන් රවී නොහොත් කසුනා. සදුන් එරන්දිත් නොහොත් ස`දුනා මම නොහොත් මමම තමයි.තව හිටියද කොහෙද බං( ඔං ඉතිං උඹල ටික එකතු වෙලා මගේ පුරුෂ භාවේ නැතිකරනවා එහෙම නෙමේ)
දැං ඉතිං අපි ටික හොස්ටල් එකේ උඩම තට්ටුවේ සෙට් එක. උඩම කියන්නේ ඉතිං චන්ඩි ඈ.(අඩුගානේ අපි එහෙම හිතාගෙන හරි හිටියා). ඔන්න ඉතිං මල්ලිලා ටික හොස්ටල් එකට බාර ගත්තා. අපිට ඉතිං රටක් භාරදුන්නා වගේ. අපේ ඩෝම් එකේ සෙට් එකට ඉතිං අපි අයියල කියල පෙන්නන්නත් එපැයි. අපි සෙට් එක ඉතිං පොඩි උන් සෙට් එක අල්ලගෙන වැදි බන කියන්න පටන් ගත්තා. උන් ඉතිං දොහොත් මුදුන් දීගෙන සාදු කාර හිරකරගෙන අහගෙන ඉන්නවා. බන කියල අපිටම ඇති උනා. ඊල`ග ස්ටෙප් එක. කට්ටිය පෝලිමට අරගෙන ඩෝම් එකේ එහා ඉදන් මෙහාටයි මෙහා ඉදන් හාවෝ පැන්නුව. අත් දෙක ඔළුවේ තියාගෙන කන් දෙක වගේ, ඉස්සරහට පිමි තුනයි, පස්සට දෙකයි, දැන් ඉතිං හා පැටවු ටික තාරාවෝ යන වෙලාව. බක් බක් ගගා මුන් ටික තාරාවෝ යනවා.(පස්සේ කාලෙක තමයි අපි දැනගත්තේ බක් බක් ගාන්නේ ගෙම්බෝ කියල*
මෙහෙම ඉතිං අපි මල්ලිලා ටික සහෝදර පේ‍්‍රමෙන් සෑහෙන වෙලා මැඩෙව්වා. ත‍්‍රී වීල් යනවා, විල්බැරෝ යනවා. නිකං හරියට අන්ඩර් කන්ස්ට‍්‍රක්ෂන් ඒරියා එකක් වගේ. අපි තමයි ඉන්ජිනේරුවෝ. ටික වෙලාවකින් ජසියටද කොහෙද අළුත් අයිඩියාර් එකක් ඇවිත්. මහපටගිල්ල නලලේ තියාගෙන පොඞ් ඇ`ගිල්ල පපුවේ තියාගෙන කැරකෙන්න  ඕනි. අම්මට සිරි ගජ නන්දෙට කජු මද කියාපි. පෙඩි උන් ටික වැටුන වැටුන තැන. නොමිලෙ බාර් එකකින් බොන්න දුන්නා වගේ. හතර ගාතේ දාල මුං ඇවිදින විදිහ දැක්කම මටත් නොමිලේ දෙන බාර් එකට යන්න හිතුන. මාත් ඉතිං පොඩි ටෙස්ටින් පාරක් දාල බැලූවා. අප්පට සිිරි. උපරිම වට පහක් කැරකෙන්න ඇති. කැරකෙන රෝදේ පුංචි කරත්තේ කියල මාව කැරකෙනවා නිකං මුරලි දුස්රා එකක් එක තැන කරකල අත ඇරිය වගේ. මං ඉතිං ඇ`දකට වැටිල ඇදෙනුත් බිමට වැටෙයි කියල ඇ`දේ ඇන්දත් බදාගෙන කරගෙන දෙනුවන් පියා දෙසවන් අයා ඉන්නවා දැං. දෙසවන් අයා සිටිමේ වැරැුද්දට හසුව දැවී ගියේ ඒ වෙලාවේ තමයි. මට නිකං හීනියට වගේ ඇහුන ජසින්ත. මනෝජ් ඔය ගොල්ලන්ට අරුල් සර් එන්න කියනවා කියල. හම්මේ අරුල් සර් ඉතිං එන්න කියන්නේ අපිට කියල සර්වත් රැුග් කරගන්නද දන්නේ නෑනේ. අරුන් දෙන්නට විතරක් තනියම ස්රව රැුග් කරන්නත් දෙන්න බෑනේ. ඉතිං අපි සෙට් එකම චිත්ත ධෛර්යය පරදුවට තියල ආත්ම විශ්වාසේ අතට අරගෙන සර් හම්බෙන්න ගියා.
අරුල් සර් කියන්නේ ළමයි හයේ හතරේ පොරක් කිවුවෝත් ඒක සර්ට කරන අපහාසයක් හොෙ`ද්. මොකද වචනේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම අරුල් සර් කියන්නේ හැටේ හතලිහේ පොරක්. අපිත් ඉතිං අර කලින් කියපු ඒවා අතට අරගෙන ඊට කලිං කියපු එක පරදුවට තියල සර්ව හම්බෙන්න යනවා. ඒ කාලේ ටිකක් සීතල නිසා කකුලූත් ටිකා....ක් විතර වෙවුලනවා. සී...තලට. මම ඉතිං නොමිලේ බාර් එකෙන් බිවුව නිසා කැරකි කැරකි ඉතිං යනවා.
අපි යද්දි සර් තව හොස්ටල් එකේ ළමයි ටිකකුත් එක්ක ඉන්නවා. අම්මට සිරි උන් ටික ගොම කලේට කිරි බිංදුවක් දාලද කොහෙද. සර්ගේ මූනත් එච්චර හොද නෑ. සර්ට වඩා ගැම්මෙන් ඉන්නේ අර පිටිපස්සේ ඉන්න උන් ටික. උන් නිකං ලොකු වැඩක් කරා වගේ ඉන්නවා. යකූ අපිනේ ලොකූ.....වැඩ ටිකක් කර කර ඉ`දල ආවේ.
සර් ඉතිං කතාව පටන් ගත්තා. අපි ඉතිං වැඩිහිටියන්ගේ කතා වලට මැදට පනින්න යන්නේ නෑනේ. අපි අපේ පාඩුවේ බලාගෙන හිටියා. ඒක නිසා සර් කියපුවා මෙතන කියන්නේ නෑ. නැතුව ඉතිං ඒවා මෙතන කියන්න බැරි තරම් අතිශයින්ම අසභ්‍ය ඒව නෙමේ හොෙ`ද්. කොහොම හර් සර් අන්තිමට කියපු ටිකනම් හො`දට ඇහුන. දැන් දුවපියවු යන්න පර ටී.....ක් ලා කියල. (අන්තිම ටික පැහැදිලිම නෑ හො`දේ.* ළමයි හිතුවේ අපිට බැනල සර් අපිව එලවල දැම්ම කියලද?. ඒ වෙලාවේ මාත් හිතුවේ ඔය අහිංසක සිතුවිල්ලම තමයි. නෑ යකූ. සර් අපිව එලවල තියෙන්නේ එකා පහ ගානේ නන්චි නොහොත් වැට මාර නොහොත් පොඩි සිංඥො මරං නොහොත් මොනවද ලී ජාතියක් කඩන් එනන කියලලූ. අපිට කියල වැටක් ගහ ගන්න වෙන්න ඇතිනේ. ඔක මොකක් ද ඉතිං සර්ට පොඩි වැටක් ගහල දෙනවා. දැන් ඉතිං අපි ඉතිං කැපවීමෙන්ම ගස් නැගල, ලී හොයාගෙන කපාගෙන සුද්ද කරගෙන, දත කට මැදගෙනත් එනවා. කොහෙම හරි වැඬේට සෑහෙන වෙලාවක් ගියා. හිතලම වෙලාව යැවුවා එහෙම නෙමෙයි. අපි ආය එනකොට සර් වැට ගහන්න සෑහෙන සෙනගක් එකතු කරගෙන. සෑ හෙන සෙනගක් කිවුවේ සෑ..මහෙන සෙන`ගක්. ගෑනු ළමයිගේ සමස්ථ හොස්ටල් එකයි, අපේ සමස්ථ හොස්ටල් එකයි එතන. අලූතින් ආව හා පැටවු ටිකත් සර් ගෙන්නගෙන. අනේ ඉතිං අහීන්සක මල්ලි බබාල ටික ආදරෙන් අපි දිහා බලාගෙන ඉන්නවා. අපිත් දැන් ඉතිං දළදා පෙරහැරේ කර`ඩුව අරන් යන අලි පැටවු ටික වගේ ලී ටිකත් උස්සගෙන සර් ල`ගට ගියා. සර් ඉතිං අලිංගේ පිටේ යන නිළමෙ වගේ අපිට පෝලිමක් හදාගන්න කිවුවා. වැඩි හිටියෙක් කියපු දෙයක් අහක දාන්න පුළුවන්ද ළමයි. අපි ඒ වගේ නැහැදිච්ච අය නෙමෙයි කියල සර්ට පෙන්නන්නත් එක්ක උසේ පිළිවෙලටම පෝලිම හැදුන. මම තමයි මිටිම එකා. සර්ට උසේ පිළුවෙලට එපාලූ වයසේ පිළිවෙලට එන්නලූ. දැං ඉතිං මුංගෙන් උපන් දින අහ අහ පළයංකො වයසේ පිළිවෙල හොයන්න. අපි ඉතිං උපන් දින අහන්න කලින් සර්ම පිළිවෙල හැදුව. උඩ පංතියේ ළමයි මුලින්ම. මනෝජ්, කසුන්. ඊට පස්සේ පිළිවෙන් කට්ටිය හිටිය. කොහොම හර් මම ඒත් අන්තිම. හී...අහින්සක මූනක්නේ යකූ තියෙන්නේ.
සර් ඉතිං අට පහ එකට ඉන්දනවා වගේ අපි ගෙනාපු කෝටු පහ එකට තියල අල්ල ගත්තා. මං ඉතිං කලිං කිවුවනේ සර්ගේ සයිස් එක. පහක් නෙමෙයි තව කෝටු අටක් වත් ඒ අත් අස්සට රිංගවන්න පූළුවන්. ඊට පස්සේ තමයි පෙරහැරේ ගිනිබෝල සංදර්ශනේ පටන් ගත්තේ. හම්මේ අර එකට තියපු කෝටු පහ දෙකට කැඩෙනකල් අපේ පස්ස පැත්තේ පාරවල් තිබ්බ සර්. හොස්ටල් දෙකේම උන් පෙරහැරක් නෙමෙයි, සර්කස් එකක ජෝකර්ල ටිකක් දිහා බලං ඉන්නවා වගේ හිනා වෙවී බලන් ඉන්නවා. යකෝ හරිනම් සහෝදර පේ‍්‍රමේ දොර ගලා ගිහිං මුං ටික අ`ඩන්න එපැයි. හැබැයි ඉතිං කසුනලාගේ පංතියේ අක්කල දෙන්නෙක් විතර ඇ`ඩුවද කොහෙද. අනේ අපි දන්නේ නෑනේ  ඕවා. සහෝදර බැදීම වෙන්ඩැ. දැං ඉතිං පස්ස කියනවා තවත්නම් දරාගන්න බෑ මගේ දෙයියෝ කියල. මගේ වාසනාව කොච්චරද කියනවනම් මගේ කෝටු පහ කැඩෙන්න සෑහෙන වෙලාවක් ගියා යකූ. මම ඒ වෙලාවෙම හිතාගත්තා ආය නම් හාවෙක්, තාරාවෙක් දිහා ඇහැක් ඇරල බලන්නෙ නෑ කියල. හම්මේ කතාව මෙතනින් ඉවර වෙනවනම් මාත් ආසයි බොලා වගේම්. අරුල් සර් එක්ත ඒව සුම්මා. සම්ප‍්‍රධානුකූලව හැදුව දෙපැත්තට කරල පෝලිං දෙකක්. අපි නෙමෙයි බං. සර්කස් බලන්න ආව උන්. ඊට පස්සේ සර් අර අළුතින් ආව අහිංසක හා පැටවු ටික ළ`ගට ගිහින් ඇහුව අපි එයාලට සලකපු ආදරණීය විදිහ. හම්මේ වසරෙ හොදම සමූහ නළුවන්ගේ සම්මානේ උන්ට දෙන්න පූළුවන්. අපි කරන්න කියපුව උන් ටික ර`ගපාලත් පෙන්නනවා. දැන් පැනපංකෝ හාවෝ. අපි ඉතිං ඉරි තැළුන පස්සත් උස්සගෙන මුදු වලා යටින් එකා පස්සේ එකා පෝලිමට හාවො පනිනවා. මේකත් මහ`ගු අවස්ථාවක්නේ සමස්ථයක් ඉදිරියේ අපේ දක්‍ෂතා පෙන්නන්න. අපිත් අත ඇරියේ නෑ, හාවො විතරක් පැනල ඇති ඇයි. අපි තාරාවොත් ගියා. විල් බැරෝ ත‍්‍රීවීල් හැම එකෙන්ම අපි ඒ වෙලාවේ දක්‍ෂතා පෙන්නුවා පිරිසක් ඉදිරියේ. කොහොම හරි අන්තිමට සර්ට සත්ව කරුණාව පහල වෙලා හා පැටවු ටිකව හොස්ටල් එකට දැක්කුවා. හම්මේ මට හරියටම පස්සක් තියනවා කියල එදා තමයි හො`දටම දැනුනේ. දැනුන කියන්නේ දවස්ගානක්ම දැනුන මට පස්සක් තියනවා කියල
තව එකක්. එදා තමයි මම දැනගත්තේ ජසියගේ කට්ට කළුවට තියන පස්සට හිටි හැටියෙම නිල් පාටටත් හැරෙන්න පුළුවන් කියල.(මං බැළුවේ එහෙම නෑ හො`ද්, ජසියමයි කිවුවේ, අම්මපා*

මම රස්තියාදුකාරයා

Share:

0 comments:

Post a Comment

ජීවිතය විදින්න එන්න

ජීවිතය විදින්න එන්න

රස්තියාදුකාරයා

රස්තියාදුකරයො

Powered by Blogger.